ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
عرشیان امشب زمین را لاله باران میکنند خاک را خوشبوتر از زلف نگاران میکنند این کویر خشک را بـاغِ بـهـاران میکنند سنگ را رشگ نگین شهر یاران میکنند روح خود را شستشو درچشمه ساران میکنند مکّه را لبریز از صوت هزاران می کنند آفــرینش فیض از دیــدار احـمــد می برد کعبه امشب سجده بر خاک محمّد می برد امشب ای امّ الـقــرا بر آفــریـنـش ناز کن پای تا سر جان شو و آغوش دل را باز کن روح شو پرواز کن پرواز کن پـرواز کن دمـبـدم اعجاز کن اعجاز کن اعجــاز کن مــدح خـتـم الأنـبـیـا آغــاز کـن آغــاز کن نـغـمـۀ جان بخش ما کان محمّد ســاز کن ای تــمــام آفــریـنــش بــوی احـمد بشنوید یا مـحـمّـد یـا مـحـمّــد یـا مـحـمّـد بـشنـوید نوری از خاک عرب قلب اروپا را شکافت خنجری شد سینۀ تاریک دنـیـا را شکافت سر زد از دامان کوه و سنگ خارا را شکافت پیش تر از آفــریـنـش سینۀ ما را شکـافت ای عجب دستی که از اعجاز، دریا را شکافت شد برون از آستین و طاق کسرا را شکافت مضمحل گردید دور سرکشّی و سر خوشی یــافت پــایــان روزگــار تـیــرۀ آدم کُـشی ای تـمـام انـبـیـا این جان و جانان شماست جان و جانان شما و روح و ریحان شماست ناخدا و کشتی و دریــا و طـوفان شماست باغبان حـاصـل و بــاغ و گلستان شماست اینکه مقصود شما در خطّ پـایـان شماست اوّلین نور اولّین خــورشیـد تـابان شماست آن خداوندی که این ارض و سما را خلق کرد روز اوّل از طُـفـیـل او شـمـا را خلق کرد اوست سلطان و شما یکسر وزیرش بوده اید در خطاب و در کتاب خود بشیرش بوده اید رؤیت حُسنش نکردید و اسیــرش بوده اید غرق نور از جـلوۀ روی منـیرش بوده اید یک به یک مرآت حسن بی نظیرش بوده اید بین ادیــان و مـلـل دائـم سـفـیرش بوده اید گر چه در اوج نبّوت دل به مهرش باختید لحظه لحظه با شمــا بود و شـمـا نشناختید آدم از خــال و خط او عـلّـم الاسما گرفت نوح در امـواج طوفان دامن او را گـرفت با ولای او خلیل از شعله در گُل جا گرفت چشم یونس نور از او در ظلمت دریا گرفت پور عمران خط از او در سینۀ سینا گرفت ماه مریم بر فلک در کوی او مأوا گرفت عشق او آتش شد و در سینۀ یعقوب ریخت روی او را دید کز یوسف زلیخا میگریخت حـبّــذا یـا آمــنـه امـشـب پـســر آورده ای بر تـمــام عــالــمِ خـلـقـت پــدر آورده ای عقل کل، ختم رسل، فخـر بشر آورده ای یـا که بر پـیـغـمـبــران پیـغامبر آورده ای آفــتــاب آفــریـنــش در ســحـر آورده ای خـوبـتـر از خـوبـتـر از خـوبتر آورده ای ذات پاک غیب را حُسن جهان آراست این منجی عالم، ابوالـقاسم، ابوالزّهراست این این پسر پیغمبران را برترین پیغمبر است چون کتاب جاودانش کز کتب بالاتر است عقل،جسم و او چون جان زنده اش درپیکراست نــور اگر دریای موّاج است اینش گوهر است ماه اگر ماه است با مهر رخش روشنگر است حق اگر حق است این حق را کتابش محور است با فــروغش روی ذات ذوالمنن را بنگرید قصرهای سبــز شامات و یـمـن را بنگرید آفـتــاب حـق در این قـصــر مُـشـیّـد آمــده مـکّـه نـه؛ مُـلـک خــدا خُـلـد مُـخـلّـد آمـده آخــریـن پــیـغــمـبــر دادار ســرمــد آمـده بـا جــمــال کــبــریــا عـبــد مــؤیّــد آمــده ای بــتــان کـعـبــه مـیــلاد مـحـمّــد آمــده سـجـده بـر خــاک حــرم آرید احـمـد آمده بتگران از چار سو گلبانگ احمد بشـنـوید از بـتـان خود صــدای یـا مـحـمّـد بـشنوید یا محـمّـد ای پـیـامت روح بخـش جان ما هر کــلامت صد چـراغِ مکتب ایـمـان ما پیشتر از ما به نامـت بسته حق پـیـمان ما ما به فـرمان تو، هستی در یَدِ فـرمـان ما عـتـرت و قــرآن تو قانـون ما میـزان ما با تو کی پـایـان پـذیـرد خـطّ بی پـایان ما امّت تو، مکـتـب تو هـمـچـنـان پـاینده باد خط و مشی و اقتدارت تا قیـامت زنده باد تو خدا را عبد و در دلها خـدایی می کنی کشتی دل را به طوفان نا خــدایی میکنی با جــلال کـبـریـایی کـبــریــایــی میکنی امّت سـر گـشـته را تو رهـنـمــایی میکنی بلکه با دست خـدا مشگــل گشایی میکنی در دلِ بـیــگــانـگــان هـم آشـنـایی میکنی اختیار خلقت از سوی خدا در دست تو است جان میثم نه؛ که جانِ عالمی پا بست تو است |